Cechy dostaw rzepaku do krajów UE

Rzepak jest jedną z głównych roślin uprawnych konsumowanych w krajach UE.

Oprócz słonecznika i lnu uprawa ta jest poszukiwana przez konsumentów na całym świecie. Produkty rzepakowe, na przykład olej, często zastępują zwykły olej słonecznikowy i są bardziej przydatne. Tak więc rzepak zawiera niezbędne aminokwasy, których organizm nie jest w stanie sam zsyntetyzować, a także witaminy E i A, które przedłużają młodość skóry i układu krążenia.

Ponadto rzepak jest często używany jako karma dla zwierząt domowych, a także w różnego rodzaju gałęziach przemysłu. Jednocześnie w Europie wolą importować rzepak, ponieważ kraje UE mają niewiele własnego obszaru zasiewów. Nawiasem mówiąc, w krajach UE najczęściej kupowany jest rzepak, a nie jego przetworzone produkty.

Obecnie głównym eksporterem rzepaku jest Ukraina – nasz kraj produkuje ponad 2 mln ton tego zboża, czyli 80% całkowitego importu tej rośliny.

Rzepak lokalny dostarczany jest do Holandii (ponad 700 tys. Ton), Niemiec (ponad 500 tys. Ton), a także do Francji (ok. 500 tys. Ton) i Belgii (460 tys. Ton). Jeśli chodzi o import śruty z tej rośliny, to najbardziej poszukiwany jest w Hiszpanii (37% importu ogółem do krajów UE), ale olej rzepakowy jest najaktywniej spożywany w Polsce (31%).

Co jest potrzebne, aby dostarczać rzepak do UE

Aby dostarczać rzepak i produkty rzepakowe, producenci muszą dostosowywać swoje produkty do określonych wymagań. Na przykład olej musi być dostarczany w zbiornikach, czystych i całkowicie uszczelnionych, aby nic nie zakłócało bezpieczeństwa produktu. Pojemnik musi chronić olej przed wnikaniem brudu, wilgoci i światła, a także utrzymywać go w określonej temperaturze – do +24 stopni.

Jeśli chodzi o dokumenty, które przydadzą się przy transporcie produktu na terytorium krajów UE, producenci muszą wcześniej zapoznać się z wymaganiami na stronie internetowej Unii Celnej. Przedstawiono próbki wszystkich niezbędnych dokumentów i wskazano, jak je poprawnie wypełnić dla odprawy celnej. Należy również być przygotowanym na uiszczenie cła (w zależności od kraju), przedstawienie dowodu pochodzenia, faktur handlowych i listy przewozowej.

Cechy importu rzepaku

Producenci muszą wziąć pod uwagę popyt na tę uprawę w krajach UE w różnych latach. Tak więc kilka lat temu rzepak nie był główną uprawą importowaną, jednak warunki pogodowe i klimatyczne przyczyniły się do tego, że być może jednym z głównych upraw był rzepak. Na popyt wpływa również aktualny stan rzeczy na świecie – przejście na biopaliwa, do produkcji których często wykorzystuje się rzepak. Konieczne jest postawienie zakładów na te kraje, które bardziej niż inne są zaniepokojone problemami środowiskowymi, ponieważ to one są bardziej skłonne do zakupu ukraińskich produktów do dalszego przetworzenia.

Jednocześnie eksperci ostrzegają, że kraje UE będą chętniej kupować te produkty, których produkcja spełnia również wymogi bezpieczeństwa środowiskowego, w szczególności ograniczonej emisji gazów cieplarnianych. Pod tym względem Kanada i Australia konkurują z Ukrainą, gdzie produkcja jest uważana za bardziej przyjazną dla środowiska. Aby produkty z Ukrainy były częściej przyjmowane na eksport, władze lokalne powinny przyjąć odpowiednie przepisy dotyczące produkcji przyjaznej środowisku.