+380679782003 
+48574150194
Z reguły soja jest uprawiana na rynku ukraińskim wyłącznie na eksport.
Uprawa ta stanowi 52,5% całkowitego obrotu eksportowego z naszego kraju, a producenci dostarczają rocznie około 2 mln ton soi na inne rynki. Kraje UE pozostają jednym z głównych konsumentów soi, ponieważ jest ona wykorzystywana nie tylko do celów spożywczych, ale także przemysłowych i paszowych. Biorąc pod uwagę fakt, że soja jest mało uprawiana w Europie, a popyt na nią jest niezwykle wysoki, plon ten stał się jednym z głównych importowanych z Ukrainy. Uprawiając tę roślinę, należy pamiętać, że jej sprzedaż do krajów europejskich musi podlegać pewnym wymogom.
Co jest potrzebne, aby dostarczać soję do UE
Jakie dokumenty należy przygotować przy eksporcie soi do Europy? Europejska Federacja Producentów Oleju Roślinnego i Białka wydała notę dla producentów nasion soi i innych roślin uprawnych, z których pozyskuje się olej. Wskazano potencjalne wartości graniczne pozostałości pestycydów w produktach spożywczych, w szczególności nasionach soi.
Stąd poziom pestycydów w nasionach soi nie powinien przekraczać norm określonych w rozporządzeniu WE nr 396/2005.
Wniosek o maksymalne poziomy pozostałości musi zawierać następujące informacje:
- nazwa i adres wnioskodawcy;
- dokumentacja aplikacyjna,
- podsumowanie wniosku
- główne argumenty merytoryczne
- indeks dokumentacji;
- kopię odpowiedniej dobrej praktyki rolniczej związanej ze szczególnym zastosowaniem tej substancji czynnej;
- przegląd istotnych kwestii poruszonych w dostępnej literaturze naukowej na temat środków ochrony roślin i / lub ich pozostałości;
- dane wymienione w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414 / EWG, dane toksykologiczne i dane dotyczące rutynowych metod analitycznych do stosowania w laboratoriach kontrolnych oraz dane dotyczące metabolizmu roślin.
Następnie dokumenty zostaną rozpatrzone przez Urząd, po czym dowie się, czy import produktów do kraju jest dozwolony.
Funkcje importu so
Oczywiście dostarczając tę uprawę do krajów UE, producenci muszą brać pod uwagę specyfikę regulującą ten rynek w Europie. W 2018 roku Parlament Europejski nakreślił podstawowe wymagania dotyczące dostaw soi z innych krajów, których należy przestrzegać przy sprzedaży upraw. W szczególności mówimy o międzynarodowych porozumieniach handlowych – zezwalających na bezcłowy import roślin strączkowych i oleistych. Ze względu na ten dokument produkcja nasion soi bezpośrednio w UE stała się nieopłacalna, ale otworzyło to szansę ukraińskim producentom na eksport produktów do innych krajów.
Jednocześnie należy rozumieć, że ukraińska soja, choć zajmuje mniejszy udział w imporcie do UE, jest nadal bardziej ekologiczna, a więc w Europie preferuje się rolnictwo ekologiczne. Podczas gdy Ameryka Południowa i Stany Zjednoczone produkują większość soi przy użyciu GMO, Ukraina może zaoferować naturalne ziarna uprawiane bez zbędnych modyfikacji.
Dodatkowo Chiny stały się kolejnym czynnikiem przemawiającym za kupowaniem ukraińskiej soi – kraj ten importuje dość dużą ilość soi od innych dostawców, dzięki czemu ukraińscy producenci mogą objąć większy rynek i rozszerzyć partnerstwa z innymi krajami.
Nawiasem mówiąc, najczęściej ukraińską soję kupują Włochy, Grecja i Hiszpania. Jednak według statystyk ukraiński produkt jest również popularny w Holandii, Niemczech, Polsce i na Węgrzech.