+380679782003 
+48574150194
Rafinowany olej słonecznikowy cieszy się nie mniejszym zainteresowaniem niż jego „klasyczna”, nierafinowana wersja.
Czym różni się jeden rodzaj oleju od drugiego? W przypadku uwolnienia nierafinowanego produktu pierwszego tłoczenia na zimno, nasiona słonecznika poddawane są wstępnej obróbce metodą filtracji na zimno, ale produkt rafinowany jest przetwarzany dłużej, w kilku etapach. Rezultatem jest olej, który może być przetworzoną termicznie żywnością, która jest bardziej miękka w smaku i ma dłuższy okres przydatności do spożycia. Z kolei olej nierafinowany jest uważany za bardziej przydatny, ale ma pewne ograniczenia w zastosowaniu. Ale rafinowany produkt może być z powodzeniem stosowany we wszystkich rodzajach gotowania. Dlatego import takiej ropy do krajów UE ma prawie taki sam udział, jak dostawa bardziej „naturalnej” wersji ropy.
Główni dostawcy rafinowanego oleju słonecznikowego
Światowy handel słonecznikiem z reguły koncentruje się tylko w kilku krajach, w których uprawa ta jest podatna na aktywny wzrost. Dzieje się to w klimacie umiarkowanym z dobrymi właściwościami gleby, dlatego wśród głównych dostawców tego produktu można wyróżnić Ukrainę, Rosję i Argentynę. Według statystyk Europa najczęściej kupuje ten produkt z Ukrainy, dlatego nasi producenci pozytywnie wyróżniają się na tle innych ze względu na jakość i walory smakowe oliwy.
Jak podaje Ukroliyaprom, w 2019 roku ukraińscy producenci zwiększyli produkcję rafinowanego oleju słonecznikowego o 7,7% i trend ten będzie nadal wzrastał. Nawiasem mówiąc, eksport oleju słonecznikowego również wzrósł o 13,5%. Zgodnie z wynikami, największymi ukraińskimi producentami są Bunge LLC (6,8% rynku), Agrokosm (6,3%) oraz Winnica MŻK CJSC.
Dla Ukrainy UE jest drugim największym odbiorcą lokalnej rafinowanej ropy.
Trend importu rafinowanego oleju słonecznikowego
Spójrzmy na statystyki z ostatnich lat: jeśli w 2016 roku UE kupiła tylko 1,4 mln ton oleju słonecznikowego, to dosłownie 4-5 lat później zapotrzebowanie to wynosi już 2 mln ton. W związku z tym można przypuszczać, że w przyszłości wzrost eksportu oleju słonecznikowego z Ukrainy na rynki europejskie będzie wzrastał tylko w związku ze stale rosnącym popytem. Co powinni zrobić lokalni rolnicy, aby wejść na rynki UE? Ukraińskie Stowarzyszenie Zbożowe radzi biznesmenom, aby poważnie potraktowali nowe standardy zawartości chloropiryfosu – w przeciwnym razie ukraińscy eksporterzy mogą pozostać bez rynków zbytu.
Popyt na rafinowany olej słonecznikowy w UE
Aby wejść na europejskie rynki, ukraińscy producenci muszą wziąć pod uwagę część specyfiki prowadzenia biznesu w UE. W szczególności wszystkie produkty muszą spełniać wymogi regulacyjne przyjęte w Unii Europejskiej. Zakłada to, że przetwarzanie słonecznika powinno odbywać się według jasno określonych kryteriów, które, nawiasem mówiąc, nieco się zmienią od 2020 roku. W szczególności plantatorzy będą musieli uważnie monitorować zawartość chloropiryfosu etylowego i chloropiryfosu metylowego w ropie naftowej i wybranych nasionach oleistych.
Jednak nawet takie wymagania z pewnością nie powstrzymają lokalnych przedsiębiorców, bo do 2020 roku Ukraina dostarcza aż 90% całkowitego wolumenu oleju słonecznikowego na rynek UE. Oczywiście nowe przepisy wymagają dodatkowych dokumentów, ale nawet nowa certyfikacja raczej nie zatrzyma już działających procesów.