Cechy dostaw pszenżyta do krajów UE

Pszenżyto uważane jest za stosunkowo młodą uprawę, którą zaczęto uprawiać jako zamiennik pszenicy na terenach, na których nie można jej uprawiać.

Pszenżyto to mieszanka pszenicy i żyta, a selekcja tej uprawy jest dziś aktywnie kontynuowana, co daje rolnikom możliwość wyboru nasion na poletkę o nawet najbardziej nieproduktywnym składzie. Mąka, kiszonka, sianokiszonka są wytwarzane z tej kultury, a także używane do karmienia zwierząt w czystej postaci. Ponadto pod względem zawartości białka uprawa ta znacznie wyprzedza kukurydzę i pszenicę i znacznie łatwiej ją przetworzyć na paszę. To sprawia, że ​​pszenżyto jest dobrym konkurentem dla innych zbóż. Istnieją dwa rodzaje pszenżyta – ozime i wiosenne. Ponieważ selekcja odbywa się głównie na terytorium Ukrainy i Rosji, wówczas import tej uprawy do UE odbywa się z tych krajów.

Co jest potrzebne do dostaw pszenżyta do UE

W przypadku Ukrainy istnieją specyficzne cechy dostaw pszenżyta do Europy. Rzecz w tym, że w 2020 roku UE zakończyła uznawanie równoważności ukraińskich nasion takich upraw, jak owies, jęczmień, pszenica, ryż, kukurydza i pszenżyto. Oznacza to, że Ukraina jest teraz krajem, z którego import tych nasion jest oficjalnie dozwolony, a lokalny system certyfikacji jest ważny w UE. Upraszcza to znacznie dostawy kilku upraw naraz na terytorium krajów europejskich, ponieważ lokalni rolnicy nie muszą już uzyskiwać certyfikatów jakości w innych krajach – wystarczą ukraińskie dokumenty do prowadzenia operacji handlowych z kontrahentami z Europy.

Cechy importu pszenżyta

Należy wziąć pod uwagę, że przy uprawie pszenżyta konieczne jest stosowanie specjalnego nawozu – mocznika, fosforanów i nawozów azotowych. Jednocześnie skład tych substancji musi zostać sprawdzony pod kątem obecności substancji zakazanych w UE, ponieważ jeśli ich udział przekroczy 0,01%, to wszystkie produkty mogą zostać objęte zakazem sprzedaży w Europie. Jednak technologia uprawy nasion na krajowy rynek ukraiński, według statystyk, jest identyczna z tą, która jest akceptowana w Europie, dlatego ważne jest, aby uzyskać dokumenty niezbędne do handlu, aby z powodzeniem eksportować ukraińskie produkty za granicę.

Oprócz Ukrainy, Australii, a także Kanady i Stanów Zjednoczonych aktywnie handluje pszenżytem na rynku światowym. Jednak europejscy rolnicy wolą kupować ukraińskie towary, ponieważ ich transport jest bardziej przyjazny dla środowiska i zgodny z nową polityką UE dotyczącą ograniczenia emisji szkodliwych substancji do atmosfery. Ponadto ukraińskie ziarno jest uważane za wyższej jakości i doskonale nadaje się do uprawy w krajach europejskich, które znajdują się w różnych strefach klimatycznych.