Cechy dostaw żyta do krajów UE

Żyto to typowe ziarno zbóż.

Z niego wytwarza się kwas chlebowy, mąkę, skrobię i wykorzystuje się je jako surowce do produkcji alkoholu. Ponadto ta uprawa jest często używana jako pasza dla zwierząt. W Europie żyto nie rośnie w wystarczających ilościach, dlatego kraje UE są zmuszone kupować tę uprawę od innych dostawców. Jeden z głównych producentów żyta w Europie ze względu na bliskość i dobrą jakość ziarna.

Co jest potrzebne do dostaw żyta do UE

Aby dostarczać ziarno pochodzenia ukraińskiego na rynek europejski, lokalni producenci muszą uwzględniać wymagania dotyczące jakości produktu. Oznacza to, że podczas uprawy roślin należy stosować minimalną ilość dodatków GMO (w tym w nawozach, środkach na choroby i szkodniki). Czystość ziarna musi być potwierdzona odpowiednimi dokumentami, które są już uznawane w Europie, co oznacza, że ​​rolnicy nie muszą uzyskiwać europejskich certyfikatów jakości. Aby poznać listę ukraińskiego zboża potrzebnego do importu do UE, należy wejść na stronę EAEU.

Nawiasem mówiąc, tylko kraje półkuli północnej mogą zapewnić warunki do jakościowego wzrostu tej kultury, ponieważ to tutaj powstał najkorzystniejszy do tego klimat. W związku z tym dostawy ukraińskiego żyta na rynki europejskie w przyszłości będą wzrastać. Nawiasem mówiąc, Polska jest największym partnerem Ukrainy w imporcie żyta. Ponadto ukraińskie zboże trafiło na rynek zbytu w Bangladeszu, Izraelu i na Filipinach. Europa jest jednak kluczowym partnerem dla naszego kraju już od kilku lat, jednak w 2020 roku w związku z pandemią i suszą na tym rynku zbytu nastąpiły pewne zmiany.

Cechy importu żyta

Od początku 2020 roku na ukraińskich rolników czekały dobre wieści – w Europie uprościli dostawy kilku rodzajów zboża ukraińskiego, w tym żyta. Jednocześnie odpowiedni przepis obowiązywał tylko w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2020 r. – na ten okres zboże z Ukrainy zostało zwolnione z cła importowego. Po tym okresie Komisja Europejska zdecydowała o podwyższeniu cła do 5,32 euro za tonę. Było to spowodowane obecną sytuacją na światowym rynku – pandemią i suszą, które znacząco wpłynęły na gospodarkę wszystkich branż. Unia Europejska ma prawo ustalać cła w różnych wysokościach na różne rodzaje zbóż. Specyficzną stawkę celną należy obliczyć na podstawie różnicy między ceną interwencyjną skupu zboża w UE (która wynosi 101,31 EUR za tonę) przy współczynniku 1,55 a rzeczywistą ceną (obejmującą koszt, ubezpieczenie i fracht) za import określony rodzaj zboża przez port w Rotterdamie.

Należy również pamiętać, że ceny tego zboża są bardzo wrażliwe na ogólną sytuację na rynku kukurydzy, a wszelkie wahania są z nią ściśle związane.