Rentowność przetwórstwa pszenicy w UE

Przetwórstwo pszenicy uważane jest za jeden z ważnych sektorów gospodarki UE.

Obejmuje rozdzielanie ziarna na składniki i dalszą produkcję skrobi, glutenu i innych substancji. Podczas przetwarzania tej kultury pozyskuje się również frakcję skrobiową A, B, C oraz gluten z pszenicy, które są następnie wykorzystywane do wytwarzania różnych produktów. Proces takiego przetwarzania tej uprawy nie istnieje we wszystkich krajach, a czasami produkty tego procesu kupują nawet te kraje, które eksportują pszenicę, ponieważ nie mają one własnych zakładów przetwórczych.

Co musisz wiedzieć o przetwarzaniu pszenicy

Główny przemysłowy sposób przetwarzania pszenicy w tej chwili nazywa się technologią trójfazowego dekantera, która składa się z trzech etapów. W pierwszym etapie ziarno jest kruszone, otrzymując otręby i mąkę. Następnie ciasto jest przygotowywane w fabrykach i przeprowadzana jest separacja, podczas której zawiesina jest dzielona na trzy składniki. Pozwala to na uzyskanie skrobi, glutenu, pentozanu i substancji rozpuszczalnych. Następnie następuje mycie i zagęszczanie skrobi A, aw fabrykach gluten jest przesiewany i odwadniany, po czym przetwarzane są substancje rozpuszczalne i pentozany.

Ten złożony proces umożliwia pozyskiwanie surowców do różnych produktów, zarówno spożywczych, jak i przemysłowych. Na przykład na podstawie wyników pracy można uzyskać kwas cytrynowy, kwas mlekowy, aminokwasy i witaminy. Są one następnie wykorzystywane do powłok, opakowań żywności, paszy dla zwierząt oraz do produkcji treoniny, enzymów, biodegradowalnych tworzyw sztucznych i biopolimerów.

W których krajach UE przetwarzana jest pszenica

Aby uzyskać takie komponenty, potrzebne są drogie moce, które obecnie istnieją w USA, krajach UE i Chinach. Tylko w Europie istnieje 78 przedsiębiorstw zajmujących się tą technologią, a główne przedsiębiorstwa zlokalizowane są w 21 krajach, m.in. w Niemczech, Francji, Austrii i innych. Całkowity rynek produkcji skrobi szacuje się już na 67,5 mln ton. Warto zwrócić uwagę, że takie technologie nie zawsze istnieją w krajach spichlerzy, ponieważ są dość drogie, a eksport nieprzetworzonego zboża jest dla nich bardziej opłacalny.

Rentowność

Pomimo wymagań dotyczących pojemności i kosztów sprzętu, planują w najbliższej przyszłości aktywnie rozwijać ten obszar w krajach, w których wcześniej taka technologia nie była dostępna. Wynika to z faktu, że wiele krajów uprawiających pszenicę nieuchronnie potrzebuje produktów jej przetworzenia, dlatego bardziej opłacalne będzie ich samodzielne wytwarzanie niż wykupywanie z Europy. Opłacalność tych procesów jest wysoka – z 200 000 ton ziarna, 17 000 ton suchego glutenu, 30 000 ton syropu fruktozowego, 60 300 ton skrobi, 48 600 ton modyfikowanej skrobi i 40 000 ton otrębów. Jest to produkcja niskoodpadowa, a zatem opłacalna dla przedsiębiorstw krajów spichrzowych, w tym Ukrainy, Rosji i Kazachstanu.