Cechy uprawy pszenicy w UE

Pszenica jest jedną z najpopularniejszych w Europie.

Kultura ta służy do wyrobu mąki, makaronu i wyrobów cukierniczych, a także piwa, wódki i whisky. Ponadto roślina ta w postaci pasz jest wykorzystywana jako pasza dla zwierząt gospodarskich jako bogate źródło białka i pożytecznych mikroelementów. Pomimo rosnącej popularności substytutów pszenicy, nadal jest ono najbardziej poszukiwane w UE. Jednocześnie w samej Europie uprawa tej rośliny nie jest tak aktywna, w związku z czym kraje UE są zmuszone kupować pszenicę w innych krajach.

Miejsce Europy na światowym rynku uprawy pszenicy

Chiny są uznawane za najbardziej produktywnego dostawcę pszenicy na świecie. Ostateczne zapasy tej kultury w Niebiańskim Imperium wynoszą około 130 milionów ton. Ponadto Indie i Stany Zjednoczone znajdują się w pierwszej trójce pod względem uprawy pszenicy. Jednocześnie kraje europejskie są znacznie opóźnione w produkcji tej rośliny – na przykład ta sama Francja zajmuje dopiero piąte miejsce na liście krajów produkujących. Ale jeśli chodzi o plony tej uprawy, Europa przewyższa swoich konkurentów – chodzi o klimat umiarkowany występujący w wielu krajach UE. W takim klimacie pszenica rośnie aktywnie i okazuje się lepszej jakości. To właśnie sprawia, że ​​Belgia, Irlandia, Holandia, Wielka Brytania i Niemcy są liderami w produkcji wysokiej jakości zboża. Ponadto Europa aktywnie uczestniczy w przetwarzaniu tej uprawy, wyprzedzając inne kraje.

Rosnące funkcje

Pszenica jest uprawą dość wymagającą pod względem warunków uprawy. Przed zbiorami przechodzą przez trzy etapy – fazę przygotowawczą, fazę formowania i fazę formowania się produktu. Na tych etapach kultura potrzebuje specjalnych warunków, a także nawozów. Nawiasem mówiąc, dostawa pszenicy do UE ma swoje własne cechy właśnie na podstawie tych warunków – zakaz zakupu uprawy, podczas której stosowano pasze niebezpieczne dla zdrowia człowieka. Ponadto uprawa musi być spójna pod względem wilgotności, ciężaru właściwego, zawartości białka, jakości białka, infekcji / zapachu / stanu, liczby opadania Hagberga, twardości ziarna i zanieczyszczeń ziarna. Wskaźniki te są niezbędne, aby mąka ze zboża nadawała się do spożycia przez ludzi. Pozostałe rodzaje tego ziarna można wykorzystać w przemyśle lub rolnictwie, gdzie wymagania jakościowe są nieco niższe. Niemniej jednak, pomimo tak szerokiego zakresu wymagań dotyczących jakości ziarna, ukraiński produkt z reguły otrzymuje wszystkie niezbędne dokumenty do dostaw do Europy. Nawiasem mówiąc, to Ukraina dostarcza do UE większość importowanej pszenicy, ponieważ jest to najbliższy geograficzny kraj eksportujący. Według statystyk z Ukrainy dostarczanych jest rocznie ponad 10,5 mln ton tej rośliny.