Cechy uprawy rzepaku w UE

Rzepak jest jedną z najbardziej poszukiwanych upraw na rynku światowym.

Chodzi o to, że z tej rośliny pozyskuje się nie tylko wartościowy i pożywny olej, ale także wykorzystywany jest w przemyśle, jako surowiec do produkcji przyjaznego środowisku paliwa. Biorąc pod uwagę rosnącą popularność eko-konsumpcji, to właśnie rzepak jest jedną z najbardziej poszukiwanych roślin na świecie.

Uprawa tej kultury nie wymaga specjalnych warunków – roślina ma dużo wilgoci, długie światło dzienne i żyzną glebę, ale nie jest zbyt wymagająca dla klimatu i może rosnąć nawet w niezbyt wysokich temperaturach. Z tego powodu w Europie często zajmują się uprawą tej rośliny na własnych zasiewach.

Miejsce Europy na światowym rynku rzepaku

Niektórzy naukowcy uważają, że miejscem narodzin rzepaku są Anglia i Holandia.

Stamtąd kultura ta szybko rozprzestrzeniła się na Niemcy, Polskę i zachodnią Ukrainę. W tej chwili to w Niemczech koncentrują się główne uprawy tej rośliny – ponad 1,2 miliona hektarów. Głównym celem tej rośliny jest pozyskiwanie biopaliwa. Ponadto część przetwórstwa roślin wykorzystywana jest do produkcji paszy, oleju i miodu. Niemniej, mimo dostatecznych zbiorów, kraje UE chętnie importują tę roślinę, w tym z Ukrainy.

W 2020 roku Europa odnotowała katastrofalny spadek plonów tej uprawy – wszystko z powodu suszy. Zdaniem analityków CRM AgriCommodities, po raz pierwszy od dłuższego czasu w UE wystąpi niedobór tej uprawy, choć w innych krajach świata plony rzepaku tylko wzrosną. Tylko w pierwszej połowie roku notowania tej kultury wzrosły o 7,7%. Przewiduje się, że na tym tle Europa będzie importować rzepak z innych krajów, ale zbiory z Kanady i Australii (głównych dostawców rzepaku) nie wystarczą.

Wiadomo, że spożycie rzepaku w UE od dawna przewyższa podaż, dlatego warto uprawiać tę roślinę nawet na eksport. Podaż rzepaku ma swoją specyfikę na rynkach wewnętrznych UE – producenci muszą przestrzegać surowych wymagań co do jakości produktów, a przy uprawie nie stosować pestycydów zakazanych w UE. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w dokumentacji produktu, z którą należy się zapoznać przed rozpoczęciem sprzedaży. Można je znaleźć na stronach internetowych Unii Celnej, a także na stronach internetowych odpowiednich departamentów tych krajów, do których eksportujemy produkty.

Rosnące funkcje

Aby móc eksportować produkty, rolnicy muszą ściśle przestrzegać niedawno wprowadzonych wymagań dotyczących uprawy tej rośliny. W szczególności UE zakazała przetwarzania roślin uprawnych z neonikotynoidami, które są często używane w walce ze szkodnikami tej uprawy. Nawiasem mówiąc, to nie wszystko, to ograniczenie przyczyniło się do spadku plonów – europejscy rolnicy po prostu nie znaleźli odpowiedniego sposobu na przetworzenie rośliny, a szkodliwe owady w tym okresie chętnie atakowały plony. Mimo to niektórzy rolnicy w UE nadal uprawiają tę roślinę, chociaż coraz więcej producentów odmawia zasiania rośliny, woląc zamiast niej uprawiać rośliny strączkowe.

Aby wyhodować wysokiej jakości plony, należy również zwrócić uwagę na odmianę roślin. Istnieją specjalne odmiany, które zawierają niewielką ilość kwasu erukowego (uważanego za niebezpieczny dla ludzi), a olej otrzymywany z takich roślin nie jest w żaden sposób gorszy jakościowo od oliwy z oliwek.