Wykorzystanie śruty sojowej w Europie

Śruta sojowa należy do kategorii produktów, które uzyskuje się podczas produkcji oleju sojowego.

Zawiera dużą ilość minerałów, aminokwasów i białek, z tego powodu produkt ten służy do przygotowania różnego rodzaju pasz. Śruta sojowa uznawana jest za najwyższej jakości produkt roślinny do żywienia zwierząt. Ma dobrą strawność, a zawartość białka jest zbliżona do białek zwierzęcych. Nawiasem mówiąc, w Argentynie ten produkt jest najbardziej opłacalny pod względem eksportu.

Korzyści ze śruty sojowej

Analizując skład tego produktu można stwierdzić, że zawiera on 46% białka surowego, 28 g lizyny, 14 gram metioniny, 20 g treoniny, przy czym maksymalna wilgotność produktu to 12%. Widzimy więc, że w śruty sojowej jest stosunkowo mało błonnika, a jej wartość odżywcza pozwala wydać mniej na paszę dla zwierząt. Dodatkowo po dodaniu do mieszanki paszowej produkt ten zwiększa zawartość aminokwasów do pożądanego poziomu – a wszystko to przy minimalnych kosztach. Pozwala to zwiększyć rentowność i jakość produktów zwierzęcych. Jednocześnie w produkcie złej jakości czasami pozostaje aktywny inhibitor trypsyny. Prowadzi do masowego zatrucia i śmierci zwierząt. Dlatego jako paszę dla zwierząt gospodarskich należy stosować wyłącznie mączkę, która przeszła wszystkie niezbędne badania i posiada udokumentowane potwierdzenie jakości.

Przypomnijmy, że ten rodzaj paszy można włączyć do diety bydła, świń i ptaków.

Zastosowanie śruty sojowej

Kraje UE aktywnie wykorzystują śrutę sojową w hodowli zwierząt. W samej Europie tego produktu jest niewiele, dlatego kraje europejskie są zmuszone kupować go od innych państw. Według statystyk największymi eksporterami tego produktu są Argentyna, Brazylia i Stany Zjednoczone. Jednocześnie kraje europejskie szukają producentów, którzy są mniej odlegli, aby zaoszczędzić na transporcie, dlatego Ukraina wysuwa się na pierwszy plan dostaw. Śruta ukraińska jest eksportowana do Francji, Gruzji i Libii, a także do Polski. Aby z powodzeniem dostarczać ten produkt do innych krajów, lokalni producenci muszą posiadać niezbędne zezwolenia na import śruty, a także certyfikaty jakości i dokumenty o współpracy z zagranicznymi odbiorcami. W związku z tym, że lista dokumentacji do współpracy z Europą jest dość imponująca, lokalni producenci coraz częściej zwracają się do firm, które pomogą właściwie zorganizować dostawy do innych krajów.

Na chwilę obecną możemy powiedzieć, że ukraińska śruta sojowa umacnia swoją pozycję w Europie, dlatego lokalnym producentom opłaca się oferować swoje towary za granicą po obniżonej cenie.

Nawiasem mówiąc, istnieje kilka rodzajów tego produktu na raz – tostowy i granulowany, przy czym ten drugi jest uważany za łatwiejszy do przechowywania, transportu i pakowania.